Åren passerar vi ska också passera . . . förbi . . .

Ensamhetens kyss
ack vad jag önskar att jag kunde ge dig kyssen

Men du förstod aldrig
brydde dig aldrig

om att få veta offringens sanning

Ännu en gång låter du att bli förförd

av passionen och de ensamma nätterna
fången i din rädsla drömmer du om passionerade
förgångna stunder och

då morgonen kommer
överger du de rädda skuggorna i smärtans rum
och när den förjävliga stunden kommer
söker du ännu en gång för

törstiga läppar, släcker deras törst
med passionens smärta

Hur skulle jag kunna ge dig ensamhetens kyss?


Περνάνε τα χρόνια θα περάσουμε κι εμείς

Το φιλί της μοναξιάς
μακάρι να μπορούσα να στο δώσω

Μα δεν κατάλαβες ποτέ
ούτε σε ένοιαξε να νιώσεις
της θυσίας την αλήθεια

Άλλη μια φορά αφήνεις το πάθος
να σε παρασύρει και τα μοναχικά βραδιά
τρομαγμένος ονειρεύεσαι παθιασμένες στιγμές
και σαν έλθει το πρωί αφήνεις πίσω σου τις
τρομαγμένες σκιές στο δωμάτιο του πόνου
και σαν έλθει η καταταραγμένη στιγμή
ψάχνεις για άλλη μια φορά να βρεις
διψασμένα χείλια, σβήνεις την δίψα τους
με το πάθος του πόνου

Πώς να σου δώσω το φιλί της μοναξιάς;